Boerenkip

Wie wel eens in Frankrijk op de markt een kip gekocht heeft, weet waar ik het over heb: de Boerenkip. Met kop en al hangt hij aan de marktkraam, indien gewenst krijg je er ook het hartje, levertje en de niertjes bij. De kop laten ze eraan zitten, zodat je de kwaliteit kan zien. Het vlees is steviger dan wat je hier in Nederland ooit onder de noemer kip zult krijgen. De boer staat vol trots achter zijn kraampje, waar hij ook zelfgemaakte paté’s en jams aanbiedt. Nadat je een kip hebt uitgezocht vraagt hij of hij de kop er voor je af moet halen, dus huiver niet als je hier tegen opzag.

Terug in Nederland ga ik tevergeefs langs de poelier op de markt. Helaas, wij Hollanders willen geen grijs, stevig kippenvlees. We willen zacht, spierwit vlees. Smaak is niet nodig, daar hebben “jus uit een pakkie” voor. Toch zijn er steeds meer mensen die terug komen uit Frankrijk en daar kip hebben leren eten.

Marketing trucjes

Waar emotie speelt, werkt marketing het beste. Flandrex, een van de grotere Nederlandse pluimvee slachters, komt nu ook in Nederland met de Boerenkip. Om de kwaliteit van het product te onderstrepen hangt zelfs de dierenbescherming zijn label eraan, dat moet dus wel een echte Boerenkip zijn. Vanaf 8 januari verkrijgbaar bij de AH XL, Jumbo en nog wat grootgrutters.

Maar wie zich in de materie verdiept, stuit onherroepelijk op een aantal vragen:

  • Is de Nederlandse Boerenkip, echt een Boerenkip zoals we die kennen uit Frankrijk?
  • Is de kwaliteit van het leven van de Boerenkip echt zoveel beter dat het rechtvaardig is dat de dierenbescherming zijn label eraan hangt?

Is de Nederlandse Boerenkip, echt een Boerenkip zoals we die kennen uit Frankrijk?

Nee:

  • Het is nog steeds een kuiken
  • Krijgt iets meer voer dan een legbatterijkip
  • Krijgt iets meer ruimte dan een scharrelkip
  • Mag 2 weken langer rondlopen dan zijn industriële broertje

Dit maakt het niets meer dan een upgraded plofkuiken. En de reden hierachter is ook logisch: We weigeren in Nederland 13 euro neer te tellen voor 1 kip. Face it: “ons ben zunig” en we eten om te (over)leven. In Frankrijk leven ze om te eten. Maar is dat een goed excuus om het een Boerenkip te noemen? Omdat men toch een zwak heeft voor dat romantische gevoel bij de kip op het erf bij de boer? Absoluut niet! Stel nu dat Slow Food komende jaren doorbreekt, dat we opeens gaan beseffen dat smaak tijd kost, stel nu dat we opeens wel behoefte krijgen aan een Boerenkip uit Frankrijk. Stel dat er over 3 jaar een boerderij zich gaat focussen op echte kippen, hoe gaan we die dan noemen? De échte Boerenkip?

Is de kwaliteit van het leven van de Boerenkip echt zoveel beter dat het terecht is dat de dierenbescherming zijn label eraan hangt?

In het Eindhovens Dagblad noemt men de Boerenkip een mooie tussenstap tussen de scharrelkip en de biologische kip. Als je dus het beste voor hebt met het dierenwelzijn, dan koop je een biologische kip. Een biologische kip is daarom meer Boerenkip dan de Boerenkip, volg je hem nog? En daar zit dus precies het probleem met de dierenbescherming. Ze maken zichzelf belachelijk door deze commerciële, industriële scharrelkip als beste alternatief aan te prijzen. Staat de dierenbescherming tegenwoordig voor “Een beetje beter voor de dieren?”.

Marketing-misleiding heeft zijn grenzen, zeker wat voeding betreft. Noem dit gewoon een traaggroeiend vleeskuiken. Iedereen weet dan precies waar we het over hebben. Ja, de verkoop zal minder hoog zijn. De consument betaalt in dat geval niet voor het Feel-good gevoel, maar voor een luxe plofkuiken. Dan is er in ieder geval nog ruimte voor een echte Boerenkip, mocht de markt daar ooit klaar voor zijn.

7 gedachtes over “Boerenkip”

  1. Om (terug) te keren naar lekker koken (Slow Food) heb je zo wie zo al geduld nodig. Die echte boerenkip die komt wel terug, duurt alleen nog even voor de inmidddels door Fast Food verwende mens weer gaat snakken naar smaak.

  2. Hoelang ik al bezig ben om aan een stuk terrein te komen om hierop echte Franse BOERENKIPPEN te fokken weet ik niet meer. Ik koop zo min mogelijk plofkippen en wat ik koop is meestal, als het niet altijd is, vleugeltjes of de bout(en(jes). Wie mij kan helpen aan een stuk terrein, graag een mailtje.

  3. Sorry, was te snel met zenden.wat het terrein betreft.
    Ik ben nog steeds zoekende naar een terrein van minimaal 500 m2 waar ik een onderkomen op mag zetten voor de toekomstige (Ned/Fr.) boerenkip. Als ik zin heb om een kip te eten dan ga ik naar marktplaats en zoek dan een dichtsbijzijnde adres waar ik een haan kan kopen, slacht het en maak de volgende dag COQ AU VIN. Mocht er iemand zijn die mij kan helpen aan een terrein, ik woon in Brabant in de gemeente Heusden. hopelijk tot mails. Met vriendelijke groet, Sjourd

  4. Hallo Anna,

    Dat de boerenkip terug komt is een feit, maar dan moeten je wel de kans geven om het te kunnen fokken, en dat krijg je op het ogenblik nog niet. Ik weet niet waar je woont, maar hier in brabant, zodra er een perceel van 1/2 hectare vrij komt dan krijgt eerst de provincie en daarna de gemeent het eerst de voorkeur en daarna pas de particulier, met geld uiteraard. Ik ben al jaren bezig met naar mogelijkheden te zoeken om “het jaar rond” Bresse kippen te fokken, dan denk ik op kleine schaal, zo’n 50 tot 100 kippen per 5 maanden.

    Sjourd

  5. Hallo Sjourd, Heb je al echte Franse boerenkippen te koop of ben je nog steeds aan het zoeken naar een stuk grond? Als je deze kippen al verkoopt wil ik graag je adres.

    Mvg,

    Evert

Geef een reactie

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.